تأثیر درمان با گلی بنکلامید یا ویلداگلیپتین بر تغییرات گلوکز بعد از ورزش هوازی در دیابت نوع 2: یک تحقیق کنترل شده ی تصادفی

در این تحقیق تغییرات قند خون، استرس اکسیداتیو، پاسخ های متابولیکی و قلبی-عروقی پس از تمرینات هوازی در بیماران مبتلا به دیابت تحت درمان با متفورمین به همراه ویلدالگلیپتین یا گلی بن کلامید، ارزیابی شد.
یک کارآزمایی بالینی موازی شامل بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 تحت درمان با متفورمین به همراه ویلداگلیپتین یا گلی بنکلامید برای 12 هفته انجام شد.تغییرات گلوکز، استرس اکسیداتیو، متابولیسم (گلوکز پلاسما، انسولین و پپتید شبه گلوکاگون-1) و پاسخ های قلبی-عروقی در حالت استراحت، در طی و پس از یک تمرین هوازی 30 دقیقه ای (70 درصد از پیک ضربان قلب) مورد بررسی قرار گرفت.
سیزده بیمار که شامل 7 نفر در گروه ویلداگلپتین (METV) و 6 نفر در گروه گلی بن کلامید(METG)، بودند در این تحقیق شرکت کردند، مقدار هموگلوبین گلیکوزیله ی (HbA1c)این افراد در ابتدای تحقیق برابر با 0.3 ± 8.8 درصد بود.پس از درمان میزان HbA1c افراد شرکت کننده به ترتیب 1.2 درصد و 1.5 درصد برای گروهMETV    و METG کاهش یافت. جلسه ی تمرین هوازی بر تغییرات گلوکز در هر دو گروه تاثیری نداشت.کاهش قند خون در طی ریکاوری ورزشی مشاهده شد با این توضیح که سطح زیر منحنی در گروه  METGپایین تر از METV  بود. بعد از این مداخلات درمانی، فشارخون سیستولیک) (SBP در هر دو گروه کاهش یافت. بیماران تحت درمان با ویلداگلیپتین تغییرSBP  کمتری را نسبت به گروه های گلیبن کلامید تجربه کردند.
محققان نتیجه گیری نمودند که علاوه بر بهبود کنترل گلایسمی و کاهش SBP در هر دو روش درمان، تغییر فشار خون کمتری در بیماران تحت درمان با ویلداگلیپتین مشاهده شد. تغییرات قند خون توسط هر دو نوع مداخله ی دارویی و تمرین هوازی تحت تاثیر قرار نگرفت.

منبع:

https://www.diabetesresearchclinicalpractice.com/article/S0168-8227(18)30364-4/fulltext